تمامی وسایل نقلیه که و بسیاری از مکانیسم های صنعتی از ترمزهای هیدرولیکی برای توقف حرکت خود استفاده می کنند.
به گزارش خبرنگار عصرخدمات، موتورسیکلت ها از جمله وسایل نقلیه ای هستند که به رغم داشتن هیجان بالا ترمزهای حساسی دارند و به دلیل این که موتورسوار رون باکس اتاق همچون خودروها قرار ندارد، ترمزها نقشی اساسی در ایمنی این وسیله نقلیه ایفا می کنند. امروز در این گزارش نگاهی دقیقتر به نگهداری سیستم ترمز آنها خواهیم داشت.
سیستم ترمز در گذر زمان دست خوش تغییرات بسیار شده است.
موتورسیکلت ها نیز از این تغییرات و پیشرفت ها بی بهره نبوده اند. سیستم های ترمز در گذشته عمدتا مکانیسم عملکرد مکانیکی داشتند. به شکلی که یا اهرم بندی فلزی با فشار پا و دست ترمز را فعال می کرد یا سیم های فلزی این وظیفه را بر عهده داشتند. بیشتر موتورسیکلت ها هنوز هم به سیستم های ترمز مکانیکی مجهز هستند که فشار روغن هیدرولیک در یک مدار بسته باعث حرکت لنت ها به سمت دیسک می شود. البته باید اشاره کرد که آخرین تغییرات آنها ورود تکنولوژی هایی چون سیستم ضد قفل (ABS) و یا سیستم کنترل پایداری (ESP) است که باعث بهبود عملکرد ترمز شده است.
در بازار امروز موتورسیکلت ایران، محصولاتی وجود دارند که اغلب مجهز به ترمزهای دیسکی هستند. ترمزهایی که از ABS هم پشتیبانی می کند. در این گزارش به مبحث نگهداری و نشانه های بروز خرابی در این سیستم حساس می پردازیم. اما قبل از این که سراغ خرابی ها و دلایل ان برویم، باید بدانید روغن های ترمز نیز همچون روغن موتورها و دیگر یالات هیدرولیکی داری استانداردهای جهانی هستند که شاخص های مختلفی چون حرارات، مقاومت در برابر جذب رطوبت و … را شامل می شود.
باید بدانیم مهمترین شاخصه روغن ترمز مقاومت حرارتی است و این یعنی روغن در اثر فشرده شدن یا ترمز کردن بالا بیش از حد داغ نمی شود. زیرا در صورت داغ شدن زیاد از حد رطوبت را جذب کرده و در ان حباب ایجاد می شود. به این ترتیب وقتی راکب موتورسیکلت پدال ترمز را می فشارد، بخشی از قدرت ترمز صرف فشرده کردن حباب ها می شود که اثر ترمز را ضعیف می کند.
روغن ترمز موتور سیکلت ها موجود در کشور در ۳ دسته قرار می گیرند. ، این دسته بندی بر اساس دمای نقطه جوش و دیگر قابلیت های این سیال تعریف می شود. نوع اول روغن ترمز با کد DOT3 است که در خودرو ها هم از این نوع روغن ترمز استفاده می شود. این روغن ترمز از تمامی دسته بندی ها نقطه جوش پایین تری دارد و در بازار با بسته بندی زرد رنگ عرضه می شود.
در دسته بندی بعدی روغن ترمز ها به کد فنی DOT4 می رسیم که از میان سه نوع روغن ترمز، اکثر موتورسیکلت ها به این نوع نیاز دارد. این روغن ها با بسته بندی آبی رنگ در فروشگاه ها عرضه شده اند و از سطح نقطه جوش بالاتری برخوردارند. در نتیجه می توانند در برابر ترمزهای شدید و پی در پی مقاومت کرده و دچار حباب گرفتگی نشوند.
آخرین نوع دسته بندی روغن ترمز های DOT5.1 هستند. این روغن ترمز برپایه سیلکون ساخته شده است و استفاده سرخود آن باعث بروز مشکل در کلیه سیستم ترمز می شود. روغن ترمزدات ۵.۱ از بالاترین سطح نقطه جوش درمیان سایر روغن ها برخوردار است. نکته ای که باید حتما به آن توجه شود این که به هیچ وجه روغن ترمز را نباید سر خود و بدون توجه به نوع بیان شده در دفترچه راهنمای خودرو تغییر داد. حتما باید از همان نوع توصیه شده در سیستم روغن استفاده شود و در غیر این صورت ترکیب روغن ها می تواند، اختلال ملموس در سیستم ترمز ایجاد کند.
بسیاری تصور می کنند روغن ترمز نیاز به تعویض ندارد. اما این روغن هم مثل سیالات دیگر فاسد شدنی است و نیاز به تخلیه و تعویض دارد. زمان تعویض کامل روغن ترمز هر دوسال یکبار است. یکی از نشانه های خرابی این روغن تغییر رنگ آن است. رنگ روغن ترمز باید شفاف و زرد یا آبی باشد که با تغییر آن در اثر فشار، سرما و گرما دمای هوا به رنگ قهوه ای و غیر شفاف تغییر می کند.
موضوع دیگر در مورد روغن ترمز کاهش سطح آن است. اکثر راکبان حساس و کم تجربه با نگرانی از این موضوع به تعمیرگاه مراجعه می کنند. در اولین نگاه کاهش سطح روغن ترمز نشانگر مصرف شدن لنت ترمز است و این امر سبب می شود تا روغن ترمز بیشتری در لوله ها جاری شود و سطح روغن کاهش پیدا کند. دومین نکته که موجب کاهش سطح روغن می شود نشتی یا بروز مشکل در سیستم است که باید به ان دقیق توجه کرد زیرا این مشکل می تواند اثرات مخربی در ایمنی شما داشته باشد. در آخر باید اشاره شود که سیستم ترمز در هر وسیله نقلیه جز مهم ترین ارکان ایمنی به شمار می آید، توجه و رسیدگی به این سیستم و چکاپ دوره ای یکی از اصلی ترین اصول استفاده از وسایل نقلیه است.
نویسنده:علی غفاری
انتهای پیام/
