بازگشت رکورددار تولید به جاده مخصوص/ حرکت بعدی علی آبادی با کدام مُهره است؟

بازگشت دوباره جواد نجم الدین مدیر باسابقه صنعت خودرو به جاده مخصوص آن هم به صندلی رئیس هیئت مدیره بزرگ ترین خودروساز کشور برای اهالی صنعت بار معنایی متفاوتی نسبت به دیگران دارد. سعی و خطا در انتخاب مدیران عامل دو خودروساز بزرگ کشور طی ۴ سال اخیر و نتایج منفی ناشی این تصمیمات گویا با حضور عباس علی آبادی روی صندلی وزارت صمت به پایان رسیده است.

صنعت خودرو ایران از اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۷ و آغاز تحریم ها اغلب در سطح کلان شاهد حضور مدیرانی بود که توان هدایت این کَشتی در تلاطم های تحریم را نداشتند. به ویژه این موضوع در بدنه وزارت صمت و در دولت دوازدهم کاملا به چشم می خورد. هر چند در دولت سیزدهم نیز وزارت صمت با حضور رضا فاطمی امین نتوانست حتی به ساحل آرامش نزدیک شود.
با این حال عباس علی آبادی که بر مبنای سابقه مپنایی او را تکنوکرات می دانند، طی ماه هایی اخیر که در ساختمان خیابان سمیه مستقر شده است، بر عکس انتظارها تغییرات گسترده و ناگهانی در سطوح کلان صنعت خودرو ایجاد نکرده و تنها استراتژی مشخص او زدن دوشاخه خودروسازان به پریز برق است! اما حضور دوباره جواد نجم الدین در جاده مخصوص را می توان به معنای آغاز اصلاحاتی دانست که اهل صنعت منتظر آن بودند.
جواد نجم الدین که دست کم در ۳ سال اخیر همواره نام او به عنوان یکی از گزینه های مدیرعاملی برای ایران خودرو مطرح می شد، نه تنها سابقه درخشانی در ایران خودرو که در سایپا و مگاموتورز هم دارد. عقبه نجم الدین با ریسمانی محکم به تولید وصل است. زیرا رکورد تولید تاریخ صنعت خودرو در سال ۱۳۹۰ زمانی ثبت شده که او مدیرعامل ایران خودرو بود و به استناد مراجع مختلف تولید در دوران او به مرز ۸۰۰ هزار دستگاه رسیده بود. البته بعضی آمارها نیز از رکورد معروف شش ۷ او یا تولید ۷۷۷ هزار و ۷۷۷ دستگاه خودرو در این خودروساز خبر می دهند.
نجات صنعت خودرو با مدیران غیر تریبونی
صنعت خودرو کشور طی ۴ سال اخیر مدیرانی را تجربه کرده که اگر قرار باشد وعده های آنها در نشست های خبری را لیست کنیم و جلوی هر وعده بنویسیم ((چه شد؟)) یک مثنوی از سوالات بی پاسخ تالیف کرده ایم. اما با نشستن نجم الدین روی صندلی ریاست هیئت مدیره ایران خودرو به نظر می رسد علی آبادی دیگر اشتباه فاطمی امین را تکرار نخواهد کرد و این نه تنها تغییر یک فرد که تغییر یک نگاه کلان در مدیریت صنعت خودرو کشور است.
تغییر حکم نجم الدین از ریاست هیئت مدیره ایران خودرو به مدیرعامل بسیار بعید به نظر می رسد. اما احتمال این که در روزهای آینده یکی از معاونین و مدیران سابق او از درب یک ایران خودرو به مقصد ساختمان مدیریت وارد شود، بسیار زیاد است. شاید این تنها نسخه ((یک دست سازی مدیریت)) در کشور باشد که باعث افزایش بهره وری شود.
به هر حال آنچه که اهالی صنعت از وزارت صمت انتظار دارند، استفاده از مدیرانی است که امتحان خود را پس داده اند و بدنه صنعت خودرو و چالش های آن را می شناسند. مدیرانی که صابون تحریم به تن آنها خورده است و در بزن گاه ها توان تصمیم گیری دارند. ضمن این که پشت شعارهای تریبونی پنهان نمی شوند و از همه مهم تر همکارانی دارند که می توان از آنها به نام ((تیم)) یاد کرد.
فراموش نکنید شرایط صنعت خودرو ایران به گونه ای است که هم گرایی در تصمیمات و عملکردها می تواند یک خودروساز را از زمین بلند کند و در غیر این صورت اتفاقی جز جابجایی افراد نخواهد افتاد. پس بدون شک یک مدیرعامل بای تیمی معتمد و چابک داشته باشد که مدیرعامل را قبول داشته باشند. این در حالی است که بعضی از مدیران کلان صنعت خودرو در بدنه خودروسازان اعتبار آن چنانی ندارند.
حالا که آقای وزیر با انتخاب نجم الدین نشان داده قرار است خون تکنیک و تولید به رگ های جاده مخصوص تزریق کند، باید بیش از هر چیز این موضوع را مد نظر قرار دهد که برای صنعت خودرو باید تنها در ساختمان سمیه تصمیم گیری شود. زیرا در نهایت این وزیر صمت است که پاسخ گو خواهد بود. باید دید حرکت بعدی آقای وزیر روی صفحه شطرنج جاده مخصوص با کدام مُهره است؟

یادداشت: امید آورزمانی

برای خواندن اخبار خودرو و اخبار اقتصادی اینجا کلیک کنید.